Op weg naar huis

Op weg naar huis.

Bij een lange reis is de terug reis ook vaak lang. Daar zijn we nu dus mee bezig. Echter ook de terugreid is weer genieten. We hebben voor de laatste week een tocht over het schiereiland Coromandel gepland. Een schiereiland aan de oost kust van het Noordereiland waar we hebben kunnen genieten van zon zee en starnd. Ook kunnen overdenken wat we de afgelopen weken hebben meegemaakt en hoe dit is bevallen. Ik denk dat pas een paar weken nadat we terug zijn alles zal landen , nu zijn we nog volop aan het genieten.

We zijn vanuit Auckland met de boor naar Coromandel vertrokken . Even ter herinnering, we zijn Gerrie, Loek( uit Tutukaka) en de schrijver van dit epistel. Alweer een verplaatsing die opzich een hoofdstuk waard is maar zich slecht in woorden laat vangen. Er komen wel een paar foto’s mee.
In Coromandel town hadden we weer afgesproken met Hubert en Hanneke. Het openbaar vervoer gaat hier 100% op tijd dus ze stonden gewoon op de plaats van afspraak te wachten. Het was een goed weerzien en na een goede lunch is het peloton richting het noorden vertrokken. Loek paste naadloos in het peloton en de tocht lang de kust naar Colville was, het klinkt wat eentonig weer heel mooi. Echter dit was maar een tussenstop want de reis ging naar Fletcher Bay. Het noordelijkste punt van het eiland waar de weg ophoudt en de wereld lijkt te stoppen. De weg was niet meer verhard. De beklimmingen werden steiler en de stranden mooier. De tocht werd extra moeilijk gemaakt omdat aan het eind van de wereld geen winkel was zodat we alles aan eten mee moesten fietsen tegen de eerder genoemde steile hellingen op .De beloning mocht er zijn , een prachtig bounty strand omgeven door rotspartijen. De camping lag aan het strand.
Te mooi om maar 1 nachtje te blijven. Zeker toen bleek dat de weg echt ophield en het wandelpad dat wel doorging zelfs voor ons te steil en rotsachtig was om met de fiets te bedwingen. Heerlijk een dagje relaxen , zwemmen, snorkelen en naar de duikende Jan van Genten kijken.. De terug weg was net zo mooi als de heen weg alleen nu minder bepakt omdat het eten op was. Daarom in 1 dag naar Coromandel terug gereden waar gelukkig nog plaats was voor allemaal in een caravan op de Tui lodge.
Coromandel staat ook bekend om de green lip mussels. Waar al eerder over verhaalt is. Het was dus weer hoogste tijd voor een uitgebreide mosselmaaltijd. Zolangzamerhand kon er geexpirimeteerd worden met het het basis recept zodat het nu Thaise green lip mussels werden. Het smaakte goed..
Na een nacht in de caravan weer vroeg uit de veren. Eigenlijk zoals altijd om 7.00 uur ontbijt waarna we vol frisse moed op de feits sprongen om een berg keten te bedwingen die de Oost van de Westkust van het schiereiland scheidde. Eerder waren we door Loek al botanisch onderwezen en wisten we ondertussen wat een Pohutukawa was. ( boom die mooi bleit en grillig groeit. Vandaag stond de Kauri op het programma. Een boom die zo groot en hoog en dik wordt dat deze bijna volledig weggekapt is uit de bossen van New Zealand. Gelukkig zijn er een paar vergeten en daar leidde onze tocht langs. De grote bomen kunnen tot 3000 jaar oud worden en deze zijn dus bijna allemaal verdwenen. Gelukkig worden er nu weer veel geplant zodat we daar over 3000 jaar weer volop van kunnen genieten..

De tocht was mooi ( geen nieuwtje) de weg vaak steil( ook oude koek) en onverhard( al eerder aan de orde geweest). De west kust bleek erg vol zodat we eenstukje van de kust kwamen te slapen in de Seabreeze lodge. Van hieruit hebben we excursies gemaakt naar Cathedral cove, Hot water beach. Het starnd van Huhei en de wijngaarden van Mercury bay.
Fantastisch gezwommen gebodysurfed en gesnorkeld en als klap op de vuurpijl een goede wijnproeverij . Mooie dagen en een hoog bounty beach gehalte en een heerlijke zee om te zwemmen waarbij zelfs Gerrie aan het body surfen is geslagen.
Ik zit nu dus alweer in Coromandel town en krijg een beetje pijn in mijn buik als ik bedenk dat we dit alles moeten gaan missen. Schrijven erover helpt wel en roept het gevoel weer op. Als ik de komende weken thuis misschien een beetje dromerig overkom weet de aandachtige lezer waar ik ben in gedachten.
Misschien is dit het laatste stuk van het blog. De ervaring leert dat terug thuis het moeilijk is om weer tijd vrij te maken. Ik heb wel het gevoel dat de afgelopen weken zeer waardevol zijn geweest. Hoe dit allemaal te plaatsen weet ik nog niet . Misschien hierover later meer